Reforma Władysława Grabskiego
Polski polityk narodowej demokracji, ekonomista, historyk, minister skarbu, dwukrotny premier II RP, autor reformy walutowej – tak w skrócie można by określić postać Władysława Grabskiego. Przyjrzyjmy się jego największemu dziełu – reformie walutowej. Gdy Polska odzyskała niepodległość w 1918 roku w obiegu były cztery waluty: niemiecka, austriacka, rosyjska i marka polska. W 1920r. Sejm Polski ustalił jako walutę markę polską, która niedługo podległa szybkiej inflacji. W roku 1923r. doszło już do hiperinflacji i kryzysu skarbu państwa. Powołano w XII 1923r. rząd Władysława Grabskiego i uchwalono przez Sejm RP nadzwyczajne pełnomocnictwa dla nowego rządu. Grabski dokonał sanacji skarbu, wprowadził jednorazowy podatek majątkowy i dokonał cięcia kosztów administracji. Powołał nową walutę jaką był złoty emitowany przez Bank Polski. Przeprowadził pełną wymianę marek polskich na złote. Wartość 1 złotego ustalono na równoważną 0, 2903 grama złota. Złoty był równy frankowi szwajcarskiemu. Stosunek wymiany marki polskiej na złotego Grabski ustanowił na 1 800 000:1. W konsekwencji niemiecko-polskiej wojny celnej w 1925 r. i wynikającego z niej nagłego deficytu bilansu handlowego Rzeczypospolitej Bank Polski w listopadzie 1925 odmówił premierowi Grabskiemu dalszej interwencji giełdowej w obronie sztywnego kursu złotego, co doprowadziło do spadku kursu do ok. 10 zł za dolara. W konsekwencji decyzji Banku Polskiego Władysław Grabski podał się do dymisji wraz z gabinetem.
