Początki bankowości na świecie
Instytucje przypominające banki powstały już w starożytnym Babilonie, Grecji i Rzymie. Po okresie ciemnych wieków odrodziły się dopiero w miastach włoskich w XI wieku n.e. Kupujący bali się podróżować z pieniędzmi, więc korzystali z depozytów u złotników. Depozyty te zaczęły pełnić funkcję pieniądza. Były to również pierwowzory banknotów. Złotnicy przenosili pieniądze z konta jednego swojego klienta na konto drugiego. Tak powstały usługi bankowe. Obecnie podstawowe funkcje banku to: emisja pieniądza przez bank centralny, przyjmowanie depozytów, udzielanie kredytów i pośrednictwo w przekazywaniu pieniędzy. Lombardy swój początek miały jako lichwa. Polegało to na pożyczaniu pieniędzy na wysoki procent. Lichwiarze ściągali wysokie odsetki, ale ponosili ryzyko jeśli dłużnik był niewypłacalny. Instytucją przypominającą bank, pierwszą na ziemiach polskich było Towarzystwo Kredytowe Ziemskie założone w Warszawie w 1825r. Udzielało kredytów dużym gospodarstwom rolnym. W 1870r. powstał Bank Handlowy SA w Warszawie, czynny do dzisiaj. W okresie międzywojennym rozkwitło wiele różnych banków ( państwowych, prywatnych, wiejskie spółdzielnie kredytowe, domy bankowe i kantory wymian ). Po II wojnie światowej zlikwidowano prywatne banki, pozostał jedynie bank Polska Kasa Opieki SA. Na wzór ZSSR powołano Narodowy Bank Polski jako jeden główny bank. Na obszarach wiejskich powstały banki spółdzielcze skupione obecnie w Banku Gospodarki Żywnościowej.
